Bunca ay sonra bir kayıpla yazacağımı düşünmemiştim açıkçası.
Dün akşam sevgili arkadaşım, can dostum Yeşim'in 5 yaşındaki kedisi Bıdık'ın ölümü ile sarsıldık.
Belki şu an bu cümleyi okuyan kimi insanlar "bir kedinin ölümü mü sarsan, bunca insan ölürken..." diyebilir.
Evet, bir kedinin ölümü sarsan...
Bu cümleyi çok kez duyuyoruz bizler.
2 yıl kadar önce sevgili kedim Duman'ı kaybettiğimde işyerimden birçok arkadaşım üzüntümün boyutuna anlam veremeyip "hiç mi bir yakını kaybetmemiş ki bir kedi için bu kadar ağlıyor" demişlerdi benim için.
Yakın bir arkadaşım bunu bana söylediğinde "evet böyle yanı başımda bir yakınımı kaybetmedim ben" demiştim.
Adı üstünde: Yakın.
İnsan, hayvan, bitki...
Ne fark eder...
Bir sevgiyi paylaşıyorsanız, bir eşyanızla vedalaşırken bile kimi zaman üzülmüyor musunuz?
Biz dün gece Bıdık ile böyle üzüldük.
Sevgili dostum Yeşim, eline doğan ve son iki yıldır kanserle mücadele eden sevgili kedisi Bıdık'ı kaybetti. Ölümün kapıda olduğunu bilseniz, kapıyı çalmasını bekleseniz bile hiçbir zaman varlığını kabullenemiyorsunuz.
Tesellimiz Bıdık'ın şanslı bir kedi oluşu.
Ölümünün ardından kendimizi avutmak için tek dayanağımız bu oldu.
"Huzur içinde yaşadı ve huzur içinde öldü."
Doğduğu evde çok sevildi, annesi ve anneannesi ile birlikte yaşadı ve yaşadığı evin bahçesinde sonsuz uykusunda şimdi.
Bir can'ı sevmekle başladığı gibi, her şey bir canı sevmekle de sona erebiliyor bazen.
Neyi sevdiğinizden öte nasıl ve ne kadar sevdiğiniz önem kazanıyor bir süre sonra.
Sahip olduğunuz şeyi delicesine seviyorsanız, onun bir canlı ya da eşya olmasının hiçbir önemi kalmıyor.
Sizin için önemli olan tek şey, onunla aranızdaki duygusal bağ oluyor.
İşte biz; canım arkadaşım Yeşim, Bıdık'ın bütün sürecini takip eden Sevgili Veteriner Hekim Serhat (Keleş) ve ben dün gece bu sevgiyi sonsuza uğurladık.
Bıdık şimdi melek arkadaşlarıyla koşuyor.
Bir daha karşılaşacağımız zamanı bekleyerek...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder